[photo: Jeff Richt, from salomonssonagency.se]
Συνέντευξη με τον ANDERS DE LA MOTTE
από τον Νίκο Μ. Γεωργιάδη
Ο Anders de la Motte, πρώην αστυνομικός και υπεύθυνος Ασφαλείας σε μεγάλες διεθνείς εταιρείες, που έκανε το ντεμπούτο του στη σουηδική αστυνομική λογοτεχνία το 2010 με το βραβευμένο θρίλερ Το παιχνίδι ([geim]), είναι συγγραφέας πολλών καταξιωμένων μπεστ σέλερ. Έχει συνεργαστεί σε δύο βιβλία με τον Måns Nilsson, ενώ το 2022 άρχισε τη νέα του σειρά με ηρωίδα τη Leo Asker (μέχρι τώρα έχουν εκδοθεί τα Bortbytaren, 2022 και Glasmannen, 2023). Στη χώρα μας έχουν κυκλοφορήσει η πρώτη τριλογία του (Παιχνίδι – μτφ Χ. Σωτηροπούλου, Βόμβος – μτφ. Ρ. Χατχούτ, Φυσαλίδα – μτφ. Γ. Στάμου) και τα μυθιστορήματα Το σημειωματάριο και Το τελεσίγραφο (μτφ. Ξ. Παγκαλιάς) [εκδόσεις ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ], καθώς και η Τετραλογία του Σκόνε (Το τέλος του καλοκαιριού, Το έγκλημα του φθινοπώρου, Η φωτιά του χειμώνα και Η θυσία της άνοιξης – μτφ. Ξ. Παγκαλιάς) [εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ].
– Νομίζω ότι οι αναγνώστες σας γνωρίζουν ότι πριν γίνετε διάσημος συγγραφέας ήσαστε αστυνομικός στη Στοκχόλμη και στη συνέχεια είχατε μια επιτυχημένη καριέρα ως Διευθυντής Ασφάλειας και Σύμβουλος σε θέματα Διεθνούς Ασφάλειας σε κορυφαίες διεθνώς εταιρείες. Το 2010 κάνατε το ντεμπούτο σας με το Παιχνίδι και δύο χρόνια αργότερα παραιτηθήκατε από τη δουλειά σας προκειμένου να ασχοληθείτε αποκλειστικά με τη συγγραφή. Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας; Ήταν κάτι που το σκεφτόσαστε για πολύ καιρό;
Η μητέρα μου είναι βιβλιοθηκονόμος και μου άρεσε να διαβάζω από πολύ μικρή ηλικία. Όπως οι περισσότεροι συγγραφείς, ξεκίνησα κι εγώ ως αναγνώστης και σε κάποιο στάδιο αποφάσισα ότι, αν και είναι ωραίο να ταξιδεύω ως επιβάτης με όχημα το βιβλία, θα ήθελα να δοκιμάσω αν μπορώ να οδηγήσω το αυτοκίνητο μόνος μου. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια, θα έλεγα μέχρι το 2008, για να φτάσω σε αυτό το σημείο. Πιο πριν δεν είχα καν σκεφτεί να κάνω καριέρα ως συγγραφέας, τώρα πιστεύω ότι είναι το μόνο πράγμα που πάντοτε ήθελα να κάνω.
Τα βιβλία της πρώτης τριλογίας σας (το Παιχνίδι, το οποίο κέρδισε το βραβείο για το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα από τη Σουηδική Ακαδημία Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας το 2010, το Βόμβος και το Φυσαλίδα) ήταν θρίλερ με γρήγορο αφηγηματικό ύφος, σασπένς, πολλές ανατροπές, γεμάτα αναφορές και σχόλια για την τεχνολογία πληροφοριών και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, και αντιπροσώπευαν μια ιδιαίτερη φωνή στη σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία. Η επαγγελματική σας εμπειρία ενέπνευσε ή συνέβαλε στην πλοκή αυτών των έργων;
Δεδομένου ότι εργάστηκα σε τομείς σχετικούς με την Ασφάλεια, η σύντομη απάντηση είναι ναι. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ακόμη αρκετά καινούρια τότε και με γοήτευε ο τρόπος με τον οποίο το Facebook μας έκανε να αλλάξουμε τις συμπεριφορές μας και τα πράγματα που ήμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε μόνο και μόνο για να λάβουμε την έγκριση των άλλων και να νιώσουμε ότι αξίζουμε και ότι μας εκτιμούν. Η πρώτη τριλογία είναι χτισμένη γύρω από αυτό το θέμα, αυτό είναι που κινεί τον κύριο πρωταγωνιστή, τον HP.
–Τα επόμενα βιβλία σας (Το σημειωματάριο και Το τελεσίγραφο, το οποίο κέρδισε το βραβείο της Σουηδικής Ακαδημίας Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας για το καλύτερο σουηδικό μυθιστόρημα το 2015), δύο πολύπλοκα, σφιχτά θρίλερ σχετικά με αστυνομικούς που διεισδύουν σε εγκληματικές οργανώσεις, τη διαφθορά της αστυνομίας, το οργανωμένο έγκλημα και αναξιόπιστους πολιτικούς, ήταν πολύ διαφορετικά από την τριλογία Παιχνίδι. Και στη συνέχεια, το Κουαρτέτο του Σκόνε (ή Κουαρτέτο των εποχών), τέσσερα αυτόνομα μυθιστορήματα που τοποθετούνται σε αγροτικά τοπία, στην κομητεία του Σκόνε, όπου γεννηθήκατε και μεγαλώσατε, με γυναίκες πρωταγωνίστριες, ατμοσφαιρικά, μελαγχολικά σκηνικά και αγωνιώδη πλοκή, σχετικά με σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος που στοιχειώνουν τη σημερινή ζωή στις μικρές κοινότητες, σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στη γραφή σας. Θα μας μιλήσετε για αυτή τη στροφή στο έργο σας, από τα γρήγορου ρυθμού αστυνομικά θρίλερ της «μεγάλης, διεφθαρμένης πόλης» σε ψυχολογικά, κυρίως, θρίλερ αργού ρυθμού , που διαδραματίζονται στη σουηδική ύπαιθρο.
Αρκετά χρόνια πριν το 2015 είχα ήδη επιστρέψει στο Σκόνε από τη Στοκχόλμη, και μου ήταν όλο και πιο δύσκολο να γράψω για μια πόλη στην οποία δεν ζούσα πια. Επίσης, είχα δοκιμάσει την αφήγηση με γρήγορο ρυθμό, η οποία είναι καλή για την προώθηση του σασπένς, αλλά ήμουν περίεργος να μάθω αν θα μπορούσα να αφαιρέσω αυτό το στοιχείο και να εξακολουθήσω να γράφω ιστορίες με αγωνία. Εκείνη την εποχή, οι γονείς μου πούλησαν το αγρόκτημά τους και έπρεπε να ξεκαθαρίσω κάποια από τα παιδικά ενθύμια που είχε φυλάξει η μητέρα μου. Έτσι ξεκίνησε μια μελαγχολική διαδικασία σχετικά με το να κοιτάζεις πίσω στην παιδική σου ηλικία με τα μάτια ενός ενήλικα. Η μελαγχολία και αυτό το θέμα έγιναν η κινητήρια δύναμη του Κουαρτέτου των εποχών, που αποτελείται από τέσσερις αυτόνομες ιστορίες για μικρές πόλεις στην ύπαιθρο, ένα δραματικό γεγονός του παρελθόντος, και κάποιο πρόσωπο που ερευνά αυτό το γεγονός πολλά χρόνια αργότερα για να ανακαλύψει τι πραγματικά είχε συμβεί.
– Ας έρθουμε στα πρόσφατα βιβλία σας. Συνεργαστήκατε για πρώτη φορά με έναν άλλο συγγραφέα, τον Måns Nilsson, σε δύο (μέχρι στιγμής) μέρη της σειράς Morden på Österlen, δύο βιβλία με όμορφο περιβάλλον και εκκεντρικούς χαρακτήρες, που μεταφέρουν το βρετανικό whodunnit στη νότια Σουηδία. Και το πιο πρόσφατο από τα βιβλία σας, το Bortbytare, που εκδόθηκε στη Σουηδία το 2022, είναι το πρώτο της νέας σειράς με την επιθεωρήτρια Leonore (Leo) Asker. Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία αυτά που αναμένεται να εκδοθούν και στην Ελλάδα;
Πάντα μου άρεσαν οι ιστορίες μυστηρίου με φόνους, τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι ήταν, ίσως, τα πρώτα για ενήλικες που διάβασα, και όταν ο Måns πρότεινε να προσπαθήσουμε να γράψουμε κάτι τέτοιο μαζί, ενθουσιάστηκα.
Είχα ήδη μια ιδέα για έναν αστυνομικό ντετέκτιβ από τη Στοκχόλμη που πηγαίνει στη νότια Σουηδία και εμπλέκεται ακούσια σε μια υπόθεση δολοφονίας, οπότε δουλέψαμε σε αυτή τη βάση.
Τα μυθιστορήματα μυστηρίου με φόνους έχουν να κάνουν με την πλοκή και το μυστήριο, οι χαρακτήρες είναι ελαφρώς υπερβολικοί και ο ρυθμός έχει μικρή σημασία, οπότε αυτός ήταν ένας νέος τρόπος γραφής για μένα. Επίσης, η γλώσσα είναι λίγο διαφορετική και οι ιστορίες περιέχουν επίσης μια μικρή δόση βρετανικού χιούμορ (όπως η ματαιοδοξία και το μουστάκι του Πουαρό ή το ότι τον μπερδεύουν συνεχώς με Γάλλο) που ταίριαζε και στους δύο μας. Δεν έχω ξανασυνεργαστεί ποτέ σε βιβλίο και αυτό ήταν επίσης μια πρόκληση. Διασκεδάσαμε πολύ όταν γράφαμε, αν και για να είμαι σαφής, δεν πρόκειται για κωμωδίες, αλλά για κλασικές υποθέσεις μυστηρίου με φόνο.
-Το έργο σας μέχρι τώρα χαρακτηρίζεται από μεγάλες αλλαγές: έχετε ασχοληθεί με διαφορετικά υποείδη αστυνομικής λογοτεχνίας (αστυνομικό θρίλερ, ψυχολογικό θρίλερ, νουάρ, police procedural, whodunnit) και τους συνδυασμούς τους, ένα πολύ ευρύ φάσμα θεμάτων, πολύ διαφορετικούς, αλλά πάντα ενδιαφέροντες, χαρακτήρες. Πώς καταφέρνετε να το κάνετε αυτό με τόση επιτυχία;
– Κυρίως επειδή έχω μεγάλη περιέργεια, ανακάλυψα τη συγγραφή μόλις το 2008 και υπάρχουν τόσα πολλά είδη και εργαλεία αφήγησης που θέλω να εξερευνήσω. Δεν ξέρεις αν μπορείς να τα καταφέρεις σε κάτι αν δεν προσπαθήσεις.
-Υπάρχουν συγγραφείς που σας έχουν επηρεάσει, και αν ναι, με ποιον τρόπο;
Ω, πάρα πολλοί και διαφορετικοί ανάλογα με το είδος. Για τη σειρά Österlen ήταν η Άγκαθα Κρίστι και η Κάρολαϊν Γκρέιαμ (Midsomer murders), για τη σειρά Asker που δουλεύω αυτή τη στιγμή ο Στιγκ Λάρσον, ο Μαίκλ Κόνελι (Bosch) και ο Τόμας Χάρις (Σιωπή των αμνών).
-Μετά από 12 καταξιωμένα βιβλία, ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Δουλεύω πάνω σε δύο διαφορετικές σειρές. Η μία είναι η σειρά Asker, το πρώτο βιβλίο της οποίας, το Bortbytaren [τίτλος αγγλόφωνης έκδοσης The mountain King], σύντομα εκδίδεται στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, και το δεύτερο, Glasmannen, μόλις κυκλοφόρησε εδώ στη Σουηδία.
Η δεύτερη είναι μια σειρά μυστηρίου με φόνο που θα εκδοθεί στη Σουηδία το επόμενο έτος.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε για να απαντήσετε στις ερωτήσεις.
*Ευχαριστώ τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ για τη βοήθεια στην πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.
Ιnterview with ANDERS DE LA MOTTE
Anders de la Motte, a former police officer and head of security at major international companies, who debuted in 2010 with the award-winning thriller The Game, is the author of several acclaimed bestselling crime novels. He has also collaborated on two books with Måns Nilsson, and in 2022 he started his new series starring inspector Leonore (Leo) Asker.
–I think your readers know that before you became a famous author you were a police officer in Stockholm and then you had a successful career as Director of Security and International Security Consultant at world leading companies. In 2010 you made your debut with [geim] and two years later you quit your job in order to focus on writing. How did you decide to become a crime fiction writer? Was this something you had been thinking about for a long time?
My mother is a librarian and I’ve loved reading since I was very young. As most writers, we start out as readers and at some stage we decide that although it is nice to be along for the ride, we would like to try if we can drive the car ourselves. It took many years before I reached that point, around 2008 I would say. Before that I had not even considered writing as a career, now it is the only thing I ever wanted.
–The books of your first trilogy ([game], which won the Swedish Crime Writers’ Academy “First Book Award” in 2010, [buzz] and [bubble]) were thrillers with fast narrative style, suspense, many plot twists, full of references to and commentary on IT and social media, and represented a distinct voice in Nordic Crime Fiction. Did your professional experience inspire or contribute to your plots?
Since I worked in security the short answer is yes. Social media was still pretty new at that point and I was fascinated by how Facebook made us change our behaviors and the things we were prepared to do just to get approval from other people and feel valuable and appreciated. The Game trilogy is built around this engine, this is what drives the main protagonist HP.
–Your next books (MemoRandom and UltiMatum, which won the Swedish Crime Writers’ Academy award for Best Swedish Crime Novel in 2015), two complex, taut thrillers about police infiltrators, police corruption, organized crime, and dodgy politicians, were very different from the [Game] trilogy. And then, the Skåne Quartet – four stand-alone novels located in rural landscapes, in Skåne county, where you were born and raised, with female protagonists, atmospheric, melancholic settings, and suspenseful plots about dark secrets of the past that haunt present life in small communities- marked a major change in your writing. Would you talk to us about this shift in your work, from fast-paced crime thrillers of the “big, corrupted city” to slow-paced, mostly psychological thrillers, set in the Swedish countryside?
By 2015 I’d moved back to Skåne from Stockholm since quite a few years and I found it increasingly harder to write about a city that I no longer lived in. Also, I’ve tried the fast paced storytelling, which is good for driving suspense, but I was curious to know if I could remove this element and still write suspenseful stories.
At the time my parents sold their farm and I had to clear out some of the childhood mementos my mother had saved. This started a melancholic process about looking back at your childhood with a grownups eyes.
The melancholia as well as this theme became the driver of the seasons quartet, four separate stories about small towns in the countryside, a dramatic event in the past and someone digging into this event many years later to reveal what really happened.
–Let’s come to your recent books. You paired up for the first time with another writer, Måns Nilsson, in two (so far) installments of the Morden på Österlen series, two books with beautiful milieus and eccentric characters, which transfer British whodunnit to southern Sweden. And the most recent of your books, Bortbytare (The mountain King), published in Sweden in 2022, is the first of the new series with Detective Inspector Leonore (Leo) Asker. Could you tell us a little about these books which are expected to be published in Greece?
I’ve always loved the murder-mystery stories, Agatha Christie was probably the first adult books I’ve ever read and when Måns suggested we should try to write something like that together, I jumped at the idea.
I already had an idea about at police detective from Stockholm going to southern Sweden and involuntarily being involved in a murder case, so we worked from that idea.
Murder mysteries are all about the plot and the mystery, the characters are slightly exaggerated and the pace is of little importance so this was a new way of writing for me. Also the laungage is a bit different and the stories also contain a slight touch of British humor (like Poirot constantly being mistaken for a Frenchman, or his vanity and moustache) that suited us both well. I’ve never cooperated on a book before and this was also very stimulating. We had lots of fun writing them, although to be clear, these are not comedies, but classic murder-mysteries.
–Your work so far is characterized by major changes: you have dealt with different crime fiction subgenres (crime thriller, psychological thriller, noir, police procedural, whodunnit) and their combinations, a very broad range of topics, very different –but always intriguing- characters. How do you manage to do this so successfully?
Mainly because I’m a very curious person, I only discovered writing in 2008 and there are so many genres and story-telling tools that I want to explore. You don’t know if you can manage them unless you try.
–Are there any authors who have influenced you, and if yes, in what way?
Oh, way too many and different ones depending on the genre. For the Österlen-series it was Agatha Christie and Caroline Graham (Midsomer murders), for the Asker-series that I’m currently working on Stieg Larsson, Michael Connelly (Bosch) and Thomas Harris (Silence of the lambs).
–After 12 acclaimed books, what are your plans for the future?
I’m working on two different series, both the Asker-series where the first book The mountain King is just being published in Europe and the US, and the second, Glasmannen (The glass man), just was published here in Sweden.
And also another murder-mystery series to be published in Sweden next year.
Thank you very much for taking the time to answer my questions.
Το άγκιστρο του θανάτου 
Η εκδρομή (Sarek)
Ο κούκος (Gökungen)
Τρία στην πέμπτη 
1795. Η ώρα της κάθαρσης 
Στη σκιά ενός εγκλήματος
ΣΚΑΝΔΙΝΑΒΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 